Η διάρθρωση
του διαλόγου Πρωταγόρας και τα πρόσωπα
1.Εισαγωγή: Ο Σωκράτης διηγείται τη συζήτησή του με τον Πρωταγόρα σ’ έναν φίλο του.
ü
Βγαίνει
από το σπίτι του Καλλία και συναντά έναν φίλο του
ü
διήγηση
πώς και γιατί βρέθηκε εκεί //ποιους συνάντησε και τι συζητήθηκε
ü
αφήγηση
επομένως διαλόγου του με Πρωταγόρα= αφηγημένος διάλογος
ü
λειτουργικότητα
αυτής της εισαγωγής= όχι μονότονη, αλλά ζωντανή διήγηση
ü
κερδίζει
σε ζωντάνια και αμεσότητα ως λογοτεχνικό έργο
ü
αντιρρήσεις: έλεγχος πειστικότητας:δυσκολία να μείνεις
πιστός και ακριβής στην αναπαραγωγή λεπτομερειών και λεπτών αποχρώσεων της
αντιπαράθεσης τόσο περίπλοκων θεμάτων
ü
αντιστάθμισμα: παραστατικότητα και γλαφυρότητα της
αφήγησης του Σωκράτη =γοητεύει
2.Πρόλογος:
Ο Ιπποκράτης και η σφοδρή επιθυμία να γίνει μαθητής του Πρωταγόρα.
ü
Χαράματα
ο νεαρός φίλος του Σωκράτη Ιπποκράτης, με πάθος για τη μόρφωση και θαυμασμό
στους μεγάλους διανοητές, έρχεται στο σπίτι του Σωκράτη= ειδοποίηση:Ο
Πρωταγόρας στην Αθήνα
ü
Θέλει
ο Ιπποκράτης να γίνει μαθητής του Πρωταγόρα, βοήθεια από Σωκράτη να
παρουσιαστεί σ’ αυτόν
ü
Ερωτήσεις
Σωκράτη:γιατί θέλει να μαθητεύσει σ’
αυτόν και τι θέλει να μάθει=
αδυναμία απάντησης νεαρού= ο Σωκράτης θα ρωτήσει στο σπίτι του Καλλία για
λογαριασμό του: τι μπορεί να διδάξει στο νεαρό ο Πρωταγόρας
ü
Τίθεται
από την αρχή το θέμα της φιλοσοφικής συζήτησης: ποια η αξία της σοφιστικής και
αν μπορούν οι σοφιστές να διδάξουν στους νέους αρετή
3. Ο Σωκράτης στο σπίτι του Καλλία. Περιγραφή του Πρωταγόρα και των άλλων
προσώπων του διαλόγου.
ü
Σκηνή
στο σπίτι του Καλλία, αφού με δυσκολία μπαίνουν Σωκράτης και Ιπποκράτης…
ü
Περιγραφή
Πρωταγόρα, Ιππία και Πρόδικου= ο κάθε σοφιστής περικυκλωμένος από ομάδα μαθητών
και θαυμαστών
ü
Κύκλος
γνωστών συντρόφων Σωκράτη= Ιπποκράτης, Αλκιβιάδης, Κριτίας= ελάχιστη
συμμετοχή//επεμβάσεις σε δύσκολη στιγμή καμπής του διαλόγου Σωκράτη και
Πρωταγόρα από Αλκιβιάδη και Καλλία
ü
Πρόδικος,
Ιππίας= γελοιογραφικά σχεδιασμένοι = επιδεικτικά πολυμαθείς= ο πρώτος μανιακός
των εννοιών =ο δεύτερος μεγαλόστομος και ρητορικός//ρηχότητα και μεγαλομανία
ü
Πρωταγόρας=
αλαζονικός και με αυτοπεποίθηση// δεν υποβαθμίζεται όμως η θέση του στην
ιστορία της ελληνικής σκέψης=άξιος σεβασμού ο πρωταγορικός στοχασμός=διακριτική
σωκρατική ειρωνεία
4.Η
αρχή της συζήτησης.Είναι δυνατόν να διδαχθεί η πολιτική αρετή, όπως ισχυρίζεται
ο Πρωταγόρας;
ü
Το
μάθημα του Πρωταγόρα: ευβουλία =ικανότητατα σωστής σκέψης
και απόφασης για κάθε θέμα ιδιωτικού και δημόσιου βίου
ü
Όλοι
οι άνθρωποι ανεξαρτήτως καταγωγής, κοινωνικής τάξης, οικονομικής κατάστασης
=μπορούν να διδαχτούν την πολιτική αρετή
=υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να τους διδάξουν
ü
Αντιρρήσεις
Σωκράτη: παράδειγμα αθηναϊκής εκκλησίας του δήμου
= αποπέμπεται ο μη ειδικός σε τεχνικό θέμα
=σε θέματα πολιτικής και καλής διοίκησης δεκτή η γνώμη κάθε-
νός
=οι πολιτικοί άνδρες, όπως ο Περικλής, δεν μπόρεσαν να διδά-
ξουν στα παιδιά τους πολιτική αρετή
= οι καλύτεροι δάσκαλοι δεν πέτυχαν με μαθητές ανίκανους
ΑΡΑ:διδακτή η οποιαδήποτε
τέχνη//δε διδάσκεται η πολιτική
Αρετή
5.Η
απάντηση του Πρωταγόρα και ο μύθος για τη δημιουργία της ανθρώπινης κοινωνίας
ü
Απάντηση
του Πρωταγόρα με έναν μεγάλο
λόγο =θυμίζει δημόσιες διαλέξεις σοφιστών
ü
Διακρίνεται
στο μύθο
του Προμηθέα= απάντηση στην αντίρρηση του Σωκράτη ότι δεν υπάρχουν
ειδικοί σε θέματα πολιτικής// απάντηση στην αντίρρηση αδυναμίας
διδασκαλίας της από καλούς πολίτες στους γιους τους
ü
Ο
μύθος αποδεικνύει την αξία παραχώρησης σε κάθε πολίτη του δικαιώματος
λόγου σε ζητήματα καλής διοίκησης της πόλης: το βουλεύεσθαι
(σκέψη/αποψεις/ευθύνες/ψήφιση) σε πολτικά θέματα εξαρτάται από δικαιοσύνη και
λογική= συνιστούν την αρετή του πολίτη
ü
Όποιος
δε διαθέτει αυτές τις ιδιότητες =τρελός
ü
Η
έννοια των ποινών και τιμωρίας
για πράξεις αδικίας αποδεικνύει ότι ο καλός πολίτης δεν είναι θέμα τύχης, αλλά
απόρροια διδασκαλίας και κατάκτησης=εντελώς παράλογη η τιμωρία, αν υπήρχε
αδυναμία διόρθωσης
ü
Β΄μέρος
λόγου=ο Πρωταγόρας απαντά με λογικά επιχειρήματα=η αρετή διδακτή
ü
Με την
αρετή συμμετέχει κανείς στην κοινωνικο-πολιτική ζωή
ü
Αυτή
καθιστά δυνατή την ύπαρξη κοινωνιών –πόλεων
ü
Δίχως
αρετή, δικαιοσύνη,σωφροσύνη,οσιότητα δεν υπάρχουν κοινωνίες
ü
Κοινωνίες
και γονείς διδάσκουν τα παιδιά τους//όποιος δε θέλει να διδαχθεί=
τιμωρείται(θάνατος,εξορία)ως νόσος της πόλεως
ü
Η
διδαχή από τους μεγάλους πολιτικούς δε γίνεται με τη μορφή μαθήματος, αλλά με
νουθεσίες, παραδείγματα,φοίτηση σε δασκάλους για εκμάθηση μέσω της ποίησης,
μουσικής της αρετής.
ü
Η πόλη
με τους νόμους διδάσκει πολιτική αρετή
6.Η
φιλοσοφική σημασία του διαλόγου
ü
Θέματα
Πρωταγόρα= δύο
=φύση της αρετής
= ποιος μπορεί να τη διδάξει//οι σοφιστές ικανοί διδασκαλίας της;
ü
Στο
έργο αντιπαρατίθενται
= απόψεις καθενός των δυο συνομιλητών για την αρετή
=μέθοδοι προσέγγισης της αλήθειας
ü
Θέμα
αρετής = θέμα συζήτησης//το θέμα αν η αρετή είναι διδακτή διαπερνά όλον το
διάλογο
ü
Μέθοδος
Σωκράτη= διαλεκτική=με
ρωτήσεις επιδιώκεται ακρίβεια και διευκρίνιση κάθε θέματος=απόλυτη γνώση και
κατανόηση του πράγματος μελέτης
ü
Μέθοδος Πρωταγόρα
=μύθος= αφήγηση με ποιητικό
χαρακτήρα από την παράδοση
ή θρύλο, κατασκευή διανοητή//ποιητικός και συμβολικός
χαρακτήρας μύθου=δεν οδηγεί με ακρίβεια στη φιλοσοσφι-
κή και επιστημονική γνώση//χρήση και από τον Πλάτωνα,
αλλά ως συμπλήρωμα φιλοσοφικής απόδειξης//αυτόνομος
τρόπος, ισοδύναμος με φιλοσοφικές μεθόδους
από σοφι-
στές για κατάκτηση γνώσης
=διάλεξη= την ειρωνεύεται ο
Σωκράτης, καθώς είναι μακρο-
σκελής και ο ακροατής δεν μπορεί να ελέγξει τις διάφο-
ρες ιδέες= μέθοδος πειθούς, όχι μέθοδος προσέγγισης
της αλήθειας
=σχολιασμός ποιητικών κειμένων=βασική παιδεία ομη-
ρικών επών, ΄Ομηρος και άλλοι ποιητές =αυθεντίες//οι
σοφιστές, αν και η αναφορά σε ποιήματα
δεν ήταν ιδιαί-
τερο χαρακτηριστικό τους, καλλιέργησαν τις ανθρωπι-
στικές επιστήμες= πρωτοπόροι λογοτεχνικής ανάλυσης,
φιλολογίας,γλωσσολογίας
ü
Αντίρρηση
Σωκράτη=καχυποψία του στο γραπτό λόγο=το γραπτό = βουβό σ’ αυτόν που θέτει
ερωτήματα= ΑΡΑ:περιορισμένες δυνατότητες σοφιστικής, ανάδειξη αξίας σωκρατικής
διαλεκτικής ως μοναδικής φιλοσοφικής μεθόδου για την κατάκτηση της αλήθειας
ü
Το
θέμα πάντως της φύσης της αρετής δε λύνεται, μένει μετέωρο, όπως και σε άλλους
νεανικούς διαλόγους=δε διατυπώνεται συμπέρασμα=καθαρότητα ωστόσο απόψεων
αντιπάλων=Ο Πρωταγόρας ασπάζεται τη σχετικότητα, ο Σωκράτης αναζητά την γενική,
καθολική, απόλυτη αλήθεια= η σωκρατική-πλατωνική θέση για την αρετή
μένει ανολοκλήρωτη στο διάλογο, για να ολοκληρωθεί στην «Πολιτεία».