Πλάτων-Πρωταγόρας, ενότητα 2η

1. …γῆςἔνδον= Η αναφορά του Πρωταγόρα ότι οι θεοί έπλασαν τα ζώα μέσα στη γη υποδηλώνει την αρχέγονη αντίληψη ότι η γη είναι η Μητέρα Γη, η μητέρα των πάντων, η παμμήτωρ. Στη μήτρα της γονιμοποιήθηκαν όλα τα έμβια όντα. Είναι εύλογη η άποψη, αν αναλογιστεί κανείς ότι από τη γη προέρχονται όλα τα αγαθά, ενώ η θεοποιημένη Γη είναι η πρώτη θηλυκή θεότητα(στην ένωσή της με τον Ουρανό), από την οποία κατάγεται το γένος των θεών.
2. η ίδια παραπάνω φράση υποδηλώνει και τη σημασία που απέδωσαν οι αρχαίοι στην αυτοχθονία. Πίστευαν ότι κάποιες φυλές ανθρώπων ξεφύτρωασν από τη γη και έζησαν οι ίδιοι και οι απόγονοί τους στην ίδια περιοχή. Έτσι απέκτησαν υπερηφάνεια για την ευγενή καταγωγή τους που είχαν την πεποίθηση ότι τους έδενε με την έννοια της πατρίδας στην οποία είχαν προνόμια.
3. ἐκγῆςκαὶπυρὸς= Οι θεοί κατά τον Πρωταγόρα δημιούργησαν τα θνητά όντα από δυο βασικά στοιχεία, το χώμα και τη φωτιά, πράγμα που μας θυμίζει την κοσμολογία του Παρμενίδη(η γνώση στηρίζεται στην κράση θερμού και ψυχρού. Το φως ή πῦρ είναι το θετικό και ενεργητικό, το αιθέριο και θερμό στοιχείο, ενώ η νύξ είναι το αρνητικό και παθητικό, το ψυχρό στοιχείο. Κενό δεν υπάρχει, το παν είναι πλήρες φωτός και νυκτός).Στη συνέχεια αναφέρεται όμως και σε άλλα στοιχεία, δίχως να τα κατονομάζει. Προφανώς και υπονοούνται νερό και αέρας, οπότε και ακολουθεί την κοσμολογία του Εμπεδοκλή, σύμφωνα με τον οποίο ο άνθρωπος και τα άλλα όντα προήλθαν από τη σύνθεση αυτών των τεσσάρων στοιχείων(την ενότητα αυτών των «ριζωμάτων» διαπερνά η Φιλότητα, όταν χωρίζονται= πολλαπλότητα,  τα διαπερνά  το Νείκος).
4. Πολλοί κοσμογονικοί μύθοι αναφέρουν ότι οι άνθρωποι προήλθαν από τη γη. Μπορούμε να μνημονεύσουμε την αναφορά στη Γένεση της Παλαιάς Διαθήκης ότι ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα της γης.
5. Μοιρασιά Επιμηθέα: σοφή η μοιρασιά στα ζώα, όμως από έλλειψη σοφίας ξέχασε τον άνθρωπο. Οι ιδιότητες και τα εφόδια που μοίρασε ο Τιτάνας κατατάσσονται στις ακόλουθες κατηγορίες:

      α. Προστασία από εχθρούς= έδωσε:

ü  Σε άλλα σωματική δύναμη…

ü  Σε άλλα ταχύτητα…

ü  Σε άλλα όπλα…

ü  Σε άλλα μικρό σώμα ή φυγή με πέταγμα

ü  Σε άλλα υπόγεια κατοικία

ü  Σε άλλα μεγάλο σώμα

β. Προφύλαξη από δυσμενείς καιρικές συνθήκες=έδωσε:

ü  Σε άλλα πλούσιο τρίχωμα

ü  Σε άλλα χοντρό δέρμα

ü  Σε άλλα δέρμα χοντρό και χωρίς αίμα

γ.    Εξασφάλιση της τροφής

ü  Σε άλλα έδωσε την ιδιότητα να τρώνε χόρτα, καρπούς δέντρων, ρίζες

ü  Σε άλλα έδωσε την ιδιότητα να τρώνε τις σάρκες άλλων ζώων

            δ.    Ισορροπία της φύσης=έδωσε:

ü   Σε άλλα μικρή γονιμότητα...

ü    σε άλλα πλούσια γονιμότητα…

6.Κριτήρια μοιρασιάς

®εἰςσωτηρίαν

®καὶτἆλλαοὕτωςἐπανισῶνἔνεμεν

®εὐλάβειανἔχωνμήτιγένοςἀϊστωθείη

®αὐτοῖςἀλληλοφθοριῶνδιαφυγὰςἐπήρκεσε

®σωτηρίαντῷγένειπορίζων

Δηλαδή: -επιβίωση

                -διαιώνιση ειδών

                -βιολογική ισορροπία στον κόσμο των ζώων

7.Ἦνγάρποτεχρόνος= τυπική φράση αρχής παραμυθιού, αποτελεί μέρος του σκηνικού. Σηματοδοτεί  το λαϊκότροπο ύφος όλου του μύθου.Τα καθαυτό μυθολογικά στοιχεία αποτελούν εξωτερική διακόσμηση που περιβάλλει την εξήγηση του Πρωταγόρα για τη δημιουργία του ζωικού βασιλείου και του ανθρώπου.

1.Οι θεοί και τα θνητά όντα κινούνται στον χρόνο και μάλιστα κατά τη λογική σύμφωνα με την οποία προηγούνται χρονικά οι θεοί και ακολουθούν τα θνητά γένη ως δημιουργήματά τους («τυποῦσιναὐτὰ θεοί»), υπακούοντας στην ειμαρμένη, στη μοίρα, που είναι δύναμη αναπότρεπτη και ισχυρότερη ακόμη και από τους θεούς. Η ειμαρμένη γίνεται ο ρυθμιστής του χρόνου δημιουργίας των θεών και των θνητών πλασμάτων («καὶ τούτοις»). Τα θνητά όντα γεννιούνται από κοσμογονικά στοιχεία από τα οποία τα σπουδαιότερα είναι το χώμα και η φωτιά. Το χώμα, πυκνότερο στοιχείο, παραπέμπει στη μητέρα – γη, που γονιμοποιεί και δίνει ευφορία και ανάπτυξη στα όντα. Η φωτιά, αραιότερο στοιχείο, αποδίδει την αστείρευτη ενέργεια, την αέναη κίνηση, η οποία δίνει ζωή στα όντα, τα συγκροτεί σε ύπαρξη ή τα μεταβάλλει ως είδος. Ό,τι ζωντανό προκύπτει ως σύνθεση των κοσμογονικών στοιχείων είναι θνητό, έχει αρχή και τέλος ύπαρξης. Στην εικόνα της δημιουργίας των θνητών όντων οι θεοί εκφράζουν την ιδέα της δημιουργίας, η οποία από τη μια συνδέεται με την ειμαρμένη και από την άλλη με τη μείξη των κοσμογονικών στοιχείων σε θνητές οντότητες.

2.«Ἐπειδὴδὲκαὶ τούτοις χρόνος ἦλθενεἱμαρμένος γενέσεως»

Στον πρωταγόρειο μύθο η ειμαρμένη αναφέρεται δύο φορές: ο ειμαρμένος χρόνος (2^η ενότητα) και η ειμαρμένη ημέρα (3^η ενότητα), ως στοιχεία που προσδιορίζουν χρονικά την εξέλιξη. Με τις εκφράσεις αυτές αποδίδεται «το πλήρωμα του χρόνου», η αναγκαιότητα δηλαδή που οδηγεί το πέρασμα από μία εποχή σε άλλη, από μία μορφή ζωής σε άλλη. Η πίεση της ανάγκης για επιβίωση, για βελτίωση των όρων ζωής, η χρεία, γίνεται κινητήρια δύναμη της εξέλιξης, η οποία ούτε αυτόματη ούτε τυχαία ούτε στιγμιαία είναι.

3.«ὅτε θεοὶμὲνἦσαν», «τυποῦσιναὐτὰθεοὶ»

Εντύπωση μας προκαλεί η αναφορά του Πρωταγόρα στην ύπαρξη των θεών, όπως προδίδεται από τις φράσεις «ὅτεθεοὶμὲνἦσαν», «τυποῦσιναὐτὰ θεοί». Πολλοί μελετητές θεώρησαν αρχικά ότι εδώ υπάρχει αντίθεση με τις ιδέες του σοφιστή, ο οποίος ήταν αγνωστικιστής. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι το κείμενο αυτό είναι ένας μύθος, στον οποίο η παρουσία των θεών έχει αλληγορική, συμβολική σημασία. Συγκεκριμένα, ο Δίας συμβολίζει τη νομοτέλεια που διέπει τη φύση, τον λόγο, τη λογική, ενώ ο Προμηθέας, ο Επιμηθέας και ο Ερμής (που θα τον δούμε στην 4^η ενότητα) αποτελούν τα όργανα αυτής της νομοτέλειας, η οποία ρυθμίζει τις σχέσεις των όντων εξασφαλίζοντας τη μεταξύ τους ισορροπία. Άλλωστε, όπως φανερώνεται και από τη συνέχεια του μύθου, ο Πρωταγόρας δεν ενδιαφέρεται τόσο για το θέμα της ύπαρξης των θεών όσο για την εξήγηση της γένεσης του θρησκευτικού συναισθήματος. Επιπλέον, δεν θεωρεί τους θεούς αιώνιους, αλλά ότι κι αυτοί, όπως και τα ζώα («καὶ τούτοις»), δημιουργήθηκαν μια δεδομένη χρονική στιγμή, που προηγήθηκε από τον χρόνο δημιουργίας των θνητών όντων.

4.«γῆς ἔνδον»

  Η φράση αυτή υποδηλώνει την αρχέγονη αντίληψη της μητέρας-γης, μέσα στα σπλάχνα της οποίας δημιουργήθηκαν όλα τα έμβια όντα. Πρέπει να επισημανθεί ότι στη φράση αυτή η λέξη «γη» σημαίνει το σώμα, τη γήινη σφαίρα, ενώ στη φράση «ἐκγῆςκαὶπυρὸς» σημαίνει την ύλη, το χώμα. Στον μητρικό κόλπο της γης (γῆπαμμήτωρ, μήτηρ πάντων) αποδίδεται η δημιουργία όλων των οργανισμών, ζώων και φυτών, και από αυτόν αναδίδονται τα είδη των ζώων και φυτών.

Επιπλέον, από την ίδια φράση διαφαίνεται η αντίληψη του αυτοχθονισμού, της πεποίθησης δηλαδή κάποιων φυλών ότι ξεφύτρωσαν από τη γη στην οποία στη συνέχεια έζησαν και οι ίδιοι και οι απόγονοί τους κάνοντάς την πατρίδα τους. Η πεποίθηση αυτή τους έδινε ένα αίσθημα περηφάνιας, προνομιακής σχέσης με την πατρίδα και ευγενικής καταγωγής (πχ. ο μύθος του Κάδμου). Η ιδέα της αυτοχθονίας αναφέρεται και από τον Θουκυδίδη στον Επιτάφιο του Περικλή, παρουσιάζοντας τους Αθηναίους να νιώθουν περήφανοι για την αυτοχθονία τους. Έτσι, ενισχύεται η θεωρία του Πρωταγόρα για τη δημιουργία των πλασμάτων κάτω από τη γη.

5.εκ γῆςκαὶπυρὸς ... κεράννυται»

Σύμφωνα με τον Πρωταγόρα, οι θεοί δημιούργησαν τα θνητά όντα από δύο βασικά στοιχεία, το χώμα και τη φωτιά. Η άποψη αυτή φαίνεται να ακολουθεί την κοσμογονική θεωρία του Παρμενίδη. Στη συνέχεια, όμως, με τη φράση «τῶνὅσαπυρὶκαὶγῇκεράννυται» η άποψή του εμπλουτίζεται και από τη θεωρία του Εμπεδοκλή, σύμφωνα με τον οποίο τα έμβια όντα προήλθαν από τη σύνθεση της φωτιάς, του χώματος, του νερού και του αέρα. Τα δύο τελευταία στοιχεία, το νερό και ο αέρας, δεν κατονομάζονται από τον σοφιστή.

6.Οι θεοί αναλαμβάνουν να πλάσουν σε ένα πρώτο στάδιο τα ζώα στο εσωτερικό της γης και στη συνέχεια, αναθέτουν τον εφοδιασμό τους με τις απαραίτητες ιδιότητες στους δύο Τιτάνες, τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα. Αποφασιστική για την εξέλιξη του μύθου στάθηκε η επιθυμία του Επιμηθέα να αντιστρέψουν τους ρόλους με τον αδερφό του και να αναλάβει ο ίδιος το έργο της κατανομής ιδιοτήτων. Το αποτέλεσμα ήταν, όπως θα δούμε και στην επόμενη ενότητα, να εξαντλήσει όλα τα εφόδια στα ζώα και να αφήσει τον άνθρωπο ανυπεράσπιστο και αβοήθητο. Έτσι, κινητοποιείται ο Προμηθέας και αναλαμβάνει να κλέψει τη φωτιά του Ηφαίστου και την «ἔντεχνονσοφίαν» της Αθηνάς, προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Η αντιστροφή των ρόλων των δύο τιτάνων εξυπηρετεί άριστα την οικονομία του μύθου, καθώς ο Επιμηθέας εκφράζει τη φάση της βιολογικής συγκρότησης των όντων, ενώ ο Προμηθέας τη φάση κατά την οποία ο άνθρωπος διαφοροποιείται ως είδος από τα άλλα είδη ζωικών οργανισμών έχοντας την ιδιότητα του έλλογου όντος. Το δεύτερο στάδιο είναι ανώτερο από το πρώτο και αρχίζει να διαγράφεται η αισιόδοξη αντίληψη του Πρωταγόρα για την προοδευτική εξέλιξη του ανθρώπινου γένους.

7.Τα χαρακτηριστικά του Προμηθέα και του Επιμηθέα

Ο Προμηθέας και ο Επιμηθέας ήταν Τιτάνες, γιοι του Ιαπετού και της Ωκεανίδας Κλυμένης. Ειδικότερα, ο Προμηθέας είναι αυτός που, όπως δηλώνει και το όνομά του (σύνθετο από τις λέξεις πρὸ + μῆτις = σκέψη), σκέφτεται πριν κάνει κάτι, σταθμίζει τις συνέπειες και έπειτα προβαίνει σε πράξεις. Αποκαλείται σοφώτατος των Τιτάνων, «αἰολόμητις», βοηθός του Δία. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να τον χαρακτηρίσουμε προνοητικό, διορατικό, σώφρονα, συνετό, προσεκτικό. Στον μύθο του Πρωταγόρα παρουσιάζεται ως ευεργέτης του ανθρώπου, καθώς με τα δώρα που έκλεψε από τους θεούς (τη φωτιά και την έντεχνη σοφία) βοήθησε τον άνθρωπο να κυριαρχήσει πάνω στη φύση και να αναπτύξει πολιτισμό. Από την άλλη μεριά, ο Επιμηθέας είναι αυτός που, όπως δηλώνει και το όνομά του (σύνθετο από τις λέξεις ἐπὶ + μῆδος), σκέφτεται μετά την εκτέλεση μιας ενέργειας και βρίσκεται αντιμέτωπος με τις συνέπειές της. Είναι «ἁμαρτίνοος» ή «ὀψίνοος». Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να τον χαρακτηρίσουμε αστόχαστο, απερίσκεπτο, επιπόλαιο, παρορμητικό. Στον μύθο του Πρωταγόρα παρουσιάζεται λόγω απρονοησίας να εξαντλεί όλα τα εφόδια στα ζώα και να αφήνει τον άνθρωπο εντελώς αβοήθητο και ανυπεράσπιστο.

Ερωτήσεις 2^ης ενότητας

1.Στον μύθο του Πρωταγόρα, ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως το πιο αδύναμο και λιγότερο προικισμένο βιολογικά ον. Συζητήστε αυτή την παρουσίαση και αναζητήστε τα χαρακτηριστικά εκείνα του ανθρώπου που του επέτρεψαν να επιβιώσει, να διαφοροποιηθεί από τα άλλα θηλαστικά και να αναπτύξει πολιτισμό.

Στο επιμηθεϊκό στάδιο του μύθου ο άνθρωπος παρουσιάζεται αδιαφοροποίητα ως ένα θνητό πλάσμα ανάμεσα στα άλλα. Ο Επιμηθέας εξάντλησε τα εφόδια με την υποδειγματική κατανομή τους σε όλα τα άλλα ζώα, αλλά όχι στον άνθρωπο. Η απρονοησία του έκανε τον άνθρωπο να βρίσκεται μόνος στον κόσμο και στο έλεος φυσικών και ζωικών δυνάμεων, ανίσχυρος και αβοήθητος, ατελής, ανεπαρκής και χωρίς βιολογική θωράκιση. Η επιβίωση του ανθρώπου λοιπόν δεν οφείλεται σε κάποιο δυναμικό συνδυασμό ενστίκτων και ορμέμφυτων, αλλά στην ευρηματικότητά του που αποτελεί την ανθρώπινη απάντηση στη φυσική αδυναμία. Ο άνθρωπος αναπτύσσει νοημοσύνη κινούμενος από τη φυσική ανάγκη και πορεύεται ανοδικά από την τυραννία των βιολογικών εξαρτήσεων προς την ελευθερία που υπόσχεται η νοήμων ύπαρξη. Έτσι η μικρόνοια του Επιμηθέα οδηγεί στην οξύνοια του Προμηθέα, η οποία εκδηλώνεται ως επινόηση, πρόνοια, κατασκευαστική ικανότητα, φαντασία και δημιουργικότητα και ειδικότερα ως εργασία, πρακτικό πρόγραμμα ζωής, τεχνογνωσία και τεχνικά επιτεύγματα, με τα οποία επιχειρεί να αντισταθμίσει την φυσική/βιολογική υπεροχή των άλλων ζωικών οργανισμών.

Ειδικότερα στο πλαίσιο του μύθου, με τις ενέργειες του Προμηθέα o άνθρωπος απέκτησε δύο πολύ σημαντικά εφόδια, τη φωτιά και τις τεχνικές γνώσεις που τον διαφοροποιούν ως έλλογο είδος από τα άλλα άλογα είδη. Χάρη σε αυτά «τα δώρα» μπόρεσε να δημιουργήσει πολλά από τα εφόδια που είχαν δοθεί στα άλλα ζώα, όπως υπόδηση, στρωσίδια, στέγη, τροφή, όπλα, (στοιχεία υλικοτεχνικού πολιτισμού) κι έτσι, να καλύψει τις βιολογικές του ανάγκες, να κυριαρχήσει πάνω στη φύση και να συνεχίσει με κατακτήσεις συνθετότερες και ποιοτικά ανώτερες, όπως γλώσσα, θρησκεία κ.τ.λ. Επιπλέον, όπως θα διδαχτούμε στην 4^η ενότητα, ο Δίας χάρισε στον άνθρωπο την «αἰδῶ» και τη «δίκη», χάρη στις οποίες απέκτησε τις αρετές της δικαιοσύνης, του σεβασμού, της σωφροσύνης, της ευσέβειας, που τον οδήγησαν στην πολιτική οργάνωση (στοιχεία ηθικοπνευματικού πολιτισμού). Όλα αυτά, λοιπόν, τα εφόδια έκαναν τον άνθρωπο ένα ξεχωριστό και ανώτερο από τα άλλα ζώα ον.

2. «Ἦν γάρ ποτε χρόνος»: Ποια η λειτουργία της φράσης στη δομή του λόγου;

   Ο Πρωταγόρας αρχίζει τον μύθο, που πιθανότατα είναι δικό του δημιούργημα (μάλλον περιλαμβανόταν στο έργο του Περὶτῆςἐνἀρχῇ καταστάσεως, που δεν έχει διασωθεί), προσδιορίζοντας αόριστα τον χρόνο στον οποίο θα λάβουν χώρα τα γεγονότα που θα αφηγηθεί. Η φράση «ἦν γάρ ποτε χρόνος» συνάδει με το λαϊκότροπο ύφος όλου του μύθου. Αποτελεί τυπική αρχή παραμυθιού και μέρος του σκηνικού, μια εξωτερική δηλαδή διακόσμηση που περιβάλλει την τελεολογική εξήγηση του Πρωταγόρα για τη δημιουργία του ζωικού βασιλείου και του ανθρώπου. Προβάλλει την έννοια του χρόνου ως κυρίαρχου φυσικού μεγέθους στο οποίο εγγράφεται η ύπαρξη των θεών και των θνητών όντων.

   Έτσι λοιπόν, με τη λέξη «χρόνος» ο σοφιστής εννοεί την αρχή του χρόνου, την αρχή της δημιουργίας, το σημείο εκείνο που ακολουθεί τη θεογονία, δηλαδή τη γένεση των θεών. Είναι χαρακτηριστικό πως στην αρχαιοελληνική μυθολογική σκέψη υπάρχει μόνο θεογονία, και όχι κοσμογονία, όπως σε άλλες μυθολογίες ή στην εβραιοχριστιανική Γένεση. Αντίθετα από τον Ησίοδο, ο οποίος στη Θεογονία του αναφέρει, μετά τη δημιουργία των θεών, την ύπαρξη των ανθρώπων χωρίς να εξηγεί πώς πλάστηκαν και από ποιον (θεοκεντρική προσέγγιση), ο Πρωταγόρας μεταφέρει το κέντρο του ενδιαφέροντος στον άνθρωπο (ανθρωποκεντρική προσέγγιση). Στον μύθο του παρακολουθούμε τη διαδικασία με την οποία τα μεν ζώα «διαμορφώθηκαν», απέκτησαν δηλαδή το καθένα τις δικές του ιδιότητες, ο δε άνθρωπος απέκτησε τα χαρακτηριστικά εκείνα, τις αρετές, που συνιστούν τελικά την ανθρώπινη ουσία του.

Θεωρείται σημαντική η προσφορά του πρωταγόρειου μύθου, γιατί σε αντίθεση με τις παραπάνω κοσμολογικές εκδοχές (Θεογονία του Ησιόδου κ.τ.λ.) εκφράζει αισιόδοξη ενατένιση της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού. Συνιστά μήνυμα εμπιστοσύνης στην προοδευτική πορεία του ανθρώπινου γένους, το οποίο ξεκινώντας από ατελέστερες μορφές βίου κατέκτησε και κατακτά υψηλότερες βαθμίδες, αξιόλογα πολιτιστικά επιτεύγματα, σε μια προοπτική ανανεούμενων δυνατοτήτων για νέες κατακτήσεις.

3. Να εντοπίσετε το σημείο του κειμένου που αναφέρεται στην αντίληψη του αυτοχθονισμού και να εξηγήσετε τη σχέση της με την ανθρωπολογική θεωρία του πρωταγόρειου μύθου.

 Η φράση αυτή υποδηλώνει την αρχέγονη αντίληψη της μητέρας-γης, μέσα στα σπλάχνα της οποίας δημιουργήθηκαν όλα τα έμβια όντα. Πρέπει να επισημανθεί ότι στη φράση αυτή η λέξη «γη» σημαίνει το σώμα, τη γήινη σφαίρα, ενώ στη φράση «ἐκγῆςκαὶπυρὸς» σημαίνει την ύλη, το χώμα. Στον μητρικό κόλπο της γης (γη παμμήτωρ, μήτηρ πάντων) αποδίδεται η δημιουργία όλων των οργανισμών, ζώων και φυτών, και από αυτόν αναδίδονται τα είδη των ζώων και φυτών.

   Επιπλέον, από την ίδια φράση διαφαίνεται η αντίληψη του αυτοχθονισμού, της πεποίθησης δηλαδή κάποιων φυλών ότι ξεφύτρωσαν από τη γη στην οποία στη συνέχεια έζησαν και οι ίδιοι και οι απόγονοί τους κάνοντάς την πατρίδα τους. Η πεποίθηση αυτή τους έδινε ένα αίσθημα περηφάνιας, προνομιακής σχέσης με την πατρίδα και ευγενικής καταγωγής (πχ. ο μύθος του Κάδμου). Η ιδέα της αυτοχθονίας αναφέρεται και από το Θουκυδίδη στον Επιτάφιο του Περικλή, παρουσιάζοντας τους Αθηναίους να νιώθουν περήφανοι για την αυτοχθονία τους. Έτσι, ενισχύεται η θεωρία του Πρωταγόρα για τη δημιουργία των πλασμάτων κάτω από τη γη.

4. «ἐκγῆςκαὶπυρὸς … κεράννυται»: από ποια συστατικά δημιούργησαν οι θεοί, κατά τον Πρωταγόρα, τα έμβια όντα; Ποιες κοσμολογικές θεωρίες φαίνεται να ακολουθεί ο σοφιστής;

Σύμφωνα με τον Πρωταγόρα, οι θεοί δημιούργησαν τα θνητά όντα από δύο βασικά στοιχεία, το χώμα και τη φωτιά. Η άποψη αυτή φαίνεται να ακολουθεί την κοσμογονική θεωρία του Παρμενίδη. Στη συνέχεια, όμως, με τη φράση «τῶνὅσαπυρὶκαὶγῇκεράννυται» η άποψή του εμπλουτίζεται και από τη θεωρία του Εμπεδοκλή, σύμφωνα με τον οποίο τα έμβια όντα προήλθαν από τη σύνθεση της φωτιάς, του χώματος, του νερού και του αέρα. Τα δύο τελευταία στοιχεία, το νερό και ο αέρας, δεν κατονομάζονται από τον σοφιστή.

5. Με ποιους τρόπους ο Επιμηθέας προσπάθησε να εξισορροπήσει τις δυνάμεις των έμβιων όντων και να εξασφαλίσει την επιβίωση και τη διαιώνιση του είδους τους; Σε ποιον τομέα πέτυχε και σε ποιον δεν ήταν προνοητικός;

Όσον αφορά στα ζώα η μοιρασιά που έκανε ο Επιμηθέας ήταν σοφή, αφού πέτυχε την αντισταθμιστική και ισόρροπη κατανομή εφοδίων για τη διαιώνιση όλων των ειδών. Ειδικότερα, το έργο του μπορεί να χωριστεί στις εξής φάσεις: αρχικά, για να προφυλάξει τα ζώα από τα άλλα ζώα, έδωσε:

- σε άλλα σωματική δύναμη,

- σε άλλα, που ήταν αδύναμα, ταχύτητα,

- σε άλλα όπλα, όπως νύχια, δόντια, κέρατα, οπλές,

- σε άλλα μικρό σώμα, και ως όπλα για να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους, φτερά ή υπόγεια κατοικία,

- σε άλλα μεγάλο σώμα, και ως όπλο για να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους, το ίδιο το μέγεθός τους.

Στη συνέχεια, για να προφυλάξει τα ζώα από την εναλλαγή των εποχών και τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, που προέρχονται από τον Δία, έδωσε:

- σε άλλα πλούσιο τρίχωμα,

- σε άλλα χοντρό δέρμα,

- σε άλλα χοντρό δέρμα και χωρίς αίμα (πχ. φολίδες, λέπια).

Έπειτα, φρόντισε να δώσει διαφορετικά είδη τροφής σε κάθε είδος ζώου, για να μην εξαντληθούν συγκεκριμένα είδη διατροφής. Έτσι, έδωσε τη δυνατότητα:

- στα φυτοφάγα ζώα να τρώνε χόρτα, καρπούς δέντρων ή ρίζες

- στα σαρκοφάγα ζώα να τρώνε τις σάρκες άλλων ζώων.

Τέλος, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ισορροπία στη φύση και η διαιώνιση όλων των ειδών, έδωσε:

- ολιγογονία, δηλαδή μικρή γονιμότητα, στα σαρκοφάγα ζώα και

- πολυγονία, δηλαδή μεγάλη γονιμότητα, σε όσα γίνονται βορά άλλων ζώων.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι στη φύση ισχύει ο νόμος της αναπλήρωσης, σύμφωνα με τον οποίο μια αδυναμία αναπληρώνεται από μια ικανότητα. Έτσι, προκύπτει ότι ο Πρωταγόρας εξηγεί τελεολογικά αυτό τον νόμο, εξηγεί δηλαδή τις ιδιότητες και τις ικανότητες ανάλογα με τον σκοπό που υπηρετούν και τη λειτουργία που επιτελούν. Συγκεκριμένα:

- η ταχύτητα αντισταθμίζει την αδυναμία,

 τα φτερά ή η υπόγεια κατοικία αντισταθμίζουν το μικρό σωματικό μέγεθος,

- όσα ζώα έχουν δύναμη, δεν χρειάζονται ταχύτητα,

- όσα έχουν μεγάλο σωματικό μέγεθος, σώζονται χάρη σ’ αυτό,

- τα όπλα αντισταθμίζουν την έλλειψη δύναμης και ταχύτητας,

- για να αντιμετωπίζουν τις μεταβολές του καιρού, εφοδιάζονται με πυκνό τρίχωμα και γερό δέρμα,

- σ’ αυτά που γίνονται βορά άλλων ζώων δίνεται η δυνατότητα να γεννούν πολλούς απογόνους,

- όσα τρέφονται με άλλα ζώα, γεννούν λίγους απογόνους,

- δίνονται διαφορετικά είδη τροφής σε κάθε είδος ζώου, για να μην εξαντληθούν συγκεκριμένα είδη διατροφής.

Παρότι, όμως, πέτυχε στο έργο του εφοδιασμού των ζώων, λόγω απρονοησίας, όπως θα δούμε και στη συνέχεια του μύθου, εξάντλησε όλα τα εφόδια στα ζώα και άφησε τον άνθρωπο εντελώς αβοήθητο και ανυπεράσπιστο.

6. Να σκιαγραφήσετε την προσωπικότητα του Επιμηθέα και τον ρόλο του στη δημιουργία. Να λάβετε υπόψη σας και την ετυμολογία του ονόματός του.

Ο Επιμηθέας είναι αυτός που, όπως δηλώνει και το όνομά του (σύνθετο από τις λέξεις ἐπὶ + μῆδος), σκέφτεται μετά την εκτέλεση μιας ενέργειας και βρίσκεται αντιμέτωπος με τις συνέπειές της. Είναι «ἁμαρτίνοος» ή «ὀψίνοος». Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να τον χαρακτηρίσουμε αστόχαστο, απερίσκεπτο, επιπόλαιο, παρορμητικό. Στον μύθο του Πρωταγόρα παρουσιάζεται να πετυχαίνει από τη μια στο έργο της κατανομής εφοδίων στα ζώα, από την άλλη, όμως, λόγω απρονοησίας να εξαντλεί όλα τα εφόδια στα ζώα και να αφήνει τον άνθρωπο εντελώς αβοήθητο και ανυπεράσπιστο. Η απερισκεψία του, βέβαια, αυτή οδήγησε τον Προμηθέα στην κλοπή των τεχνικών γνώσεων και της φωτιάς από τους θεούς, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί ο άνθρωπος στο ανώτερο από όλα τα όντα.

Ερωτήσεις

1. Να δώσετε το θέμα και τη δομή της 2^ηςενότητας
2. «Ἦνγάρποτεχρόνος»: Ποια είναι η λειτουργία της φράσης στη δομή του λόγου;
3. «ὅτεθεοὶμὲνἦσαν», «τυποῦσιναὐτὰθεοί»: Νομίζετε ότι οι απόψεις αυτές έρχονται σε αντίθεση με την αγνωστικιστική θέση του Πρωταγόρα;
4. «γῆςἔνδον»: Ποια αρχέγονη αντίληψη υπόκειται στη φράση αυτή του Πρωταγόρα;
5. Από ποια στοιχεία δημιουργούν οι θεοί τα θνητά όντα; Ποιες κοσμολογικές αντιλήψεις φαίνεται να ακολουθεί ο Πρωταγόρας;
6. Ποιες ιδιότητες και ποια εφόδια μοίρασε ο Επιμηθέας στα ζώα, για να προστατεύονται από τους εχθρούς τους και από τις καιρικές συνθήκες, για να τους εξασφαλίσει την τροφή τους και για να διασφαλίσει την ισορροπία στη φύση;
7. Να δείξετε πώς ο Επιμηθέας φρόντισε για την εξισορρόπηση των αντίρροπων τάσεων στα πλαίσια του οικοσυστήματος.
8. Να δείξετε ότι ο μύθος του Πρωταγόρα εξηγεί τελεολογικά το νόμο της αναπλήρωσης (τελεολογικός= σκόπιμος // νόμος αναπλήρωσης= αρχή που ισχύει στη φύση, σύμφωνα με την οποία μια αδυναμία αναπληρώνεται από μια ικανότητα).
9. πῦρ:α).να σχηματίσετε δέκα σύνθετα β).να γράψετε τέσσερα παράγωγα και ισάρριθμες προτάσεις που να τα περιλαμβάνουν
10. γῆ:α).Να γράψετε τρία σύνθετα για καθένα από τους τύπους του ουσιαστικού(γη-,γαιο-,γεω-),β).Να γράψετε έξι προτάσεις χρησιμοποιώντας δύο σύνθετα από κάθε κατηγορία

ΑΥΤΟΜΟΡΦΩΣΗ

(Τίτλος)                   Δια βίου μάθηση

ΠΡΟΛΟΓΟΣ                  Θέμα : Η αυτομόρφωση

                                       Θέση:  Η αυτομόρφωση έχει σημασία στη ζωή                 

                                                   του ανθρώπου

                                                   Υπάρχουν τρόποι πραγμάτωσής της

Η σύγχρονη εποχή χαρακτηρίζεται από τη ραγδαία εξέλιξη του πολιτισμού σε όλους τους τομείς και καθιστά επιτακτική την  ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να βρίσκεται σε εγρήγορση, ώστε να παρακολουθεί αυτές τις εξελίξεις και να καταστεί μάλιστα φορέας τους, όχι ουραγός τους. Οφείλει να  ενταχθεί σε μια κοινωνία, όπου  οι γνώσεις αυξάνονται και νέα δεδομένα εμφανίζονται στον εργασιακό, παγκοσμιοποιημένο χώρο. Σε αυτό το απαιτητικό περιβάλλον  καλείται να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να «ενταχθεί» σε μια διαδικασία αυτομόρφωσης, συνεχούς αύξησης των γνώσεων του και απόκτησης νέων, αξιοποιώντας όλες τις ευκαιρίες που του παρέχει η πολιτεία και οι φορείς εκπαίδευση και δια βίου μάθησης.

ΚΥΡΙΟ  ΘΕΜΑ          

 Ι. Σημασία της αυτομόρφωσης

Για τον άνθρωπο

• Προσφέρει γνώσεις, δίνει διέξοδο στη φιλομάθεια του ανθρώπου, διευρύνει τους πνευματικούς του ορίζοντες
• Συμβάλλει στην ευρύτερη ψυχική , αισθητική και ηθική του καλλιέργεια
• Παρέχει προσωπική ολοκλήρωση, ικανοποιεί την ανάγκη συνεχούς βελτίωσης
• Δημιουργεί αίσθημα ευελιξίας και ασφάλειας σε ένα πλαίσιο διαρκώς μεταβαλλόμενων συνθηκών
• Συντελεί στη συνεχή και ποικιλόμορφη ενημέρωση πάνω στα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα, στην ευχέρεια διαμόρφωσης προσωπικής και υπεύθυνης γνώμης,στη συμμετοχή στις διαδικασίες δημόσιας διαβούλευσης και ανοιχτής διακυβέρνησης, στην πραγμάτωση της έννοιας του ενεργού πολίτη.
• Συμβάλλει στην αξιοποίηση των ευκαιριών που προσφέρει το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον της εποχής, ιδιαίτερα ο εργασιακός χώρος δυνατότητα επαγγελματικής ανέλιξης
• Διαμορφώνει τις κατάλληλες συνθήκες και ευκαιρίες για παρακολούθηση των εξελίξεων, συνιστά  απαραίτητο χαρακτηριστικό του ανθρώπου που είναι δημιουργικός και αντιλαμβάνεται το χαρακτήρα και τις απαιτήσεις της «κοινωνίας της πληροφορίας»
• Ενεργοποιεί τον άνθρωπο, ατομικά και συλλογικά , για προσφορά και κοινωνική ανάπτυξη
• Συντελεί στην αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία, το άτομο γνωρίζει, συνειδητοποιεί τις δυνατότητες του, κατακτά την ωριμότητα και την προσωπική ελευθερία, την ικανότητα αυτοκαθορισμού και αντιμετώπισης του σύγχρονου χαοτικού κόσμου με τις έντονες αντιφάσεις, κρίσεις, την τεράστια ροή πληροφοριών και πηγών ενημέρωσης.

• Αποτελεί ουσιαστικό, γόνιμο, δημιουργικό τρόπο αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου

Για την κοινωνία

• Συνιστά τρόπο αντιμετώπισης του αναλφαβητισμού και της υποεκπαίδευσης
• Διευρύνει τις ευκαιρίες για επαγγελματική αποκατάσταση, αυξάνει τα εφόδια και πολλαπλασιάζει τα προσόντα ενός ανθρώπου στη σύγχρονη απαιτητική αγορά εργασίας
• Συμβάλλει στην ομαλή ένταξη ειδικών ομάδων (προσφύγων , μεταναστών) που απειλούνται με κοινωνικό αποκλεισμό και διευκολύνει την αφομοίωσή τους από το κοινωνικό σύνολο
• Συμβάλλει στη αναβάθμιση της πνευματικής στάθμης των πολιτών της και του εργασιακού δυναμικού.
• Συντελεί στην  αποτελεσματικότερη λειτουργία των θεσμών, γενικότερα της κοινωνικής οργάνωσης
• Βοηθά στην ταχύτερη εξέλιξη ολόκληρων τομέων της κοινωνικής εξέλιξης, όπως η τεχνολογία, η επιστήμη.
• Συντελεί στην ένταξη της χώρας στις οικονομικά ισχυρές και τεχνολογικά πρωτοπόρες κοινωνίες. επιτάχυνση της οικονομικής ανάπτυξης    -κατάκτηση υψηλότερου επιπέδου ανταγωνιστικότητας και παραγωγικότητας 
• Προσφέρει υποβοήθηση του έργου της εκπαίδευσης, ευρύτερα της παιδείας, εφόσον η αυτομόρφωση δρα συμπληρωματικά, διευρύνει και εμβαθύνει τη μαθησιακή δεκτικότητα του ατόμου.
• Συμβάλλει στην επαφή του ατόμου με τα νέα τεχνολογικά επιτεύγματα και τις δυνατότητες που προσφέρουν, εξοικείωση με αυτά και ένταξή τους τόσο στην καθημερινότητα όσο και τον εργασιακό βίο.

• Συνιστά δείγμα μιας ολοκληρωμένης και δημοκρατικής πολιτείας που δίνει την ευκαιρία επαναξιολόγησης και διεύρυνσης της εκπαιδευτικής διαδικασίας

ΙΙ. Τρόποι πραγμάτωσης της αυτομόρφωσης

Η υλοποίηση της δια βίου μάθησης γίνεται με τη βοήθεια

Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας που στοχεύουν :

• στην επανασύνδεση με την εκπαιδευτική διαδικασία ατόμων, που έχουν απομακρυνθεί από τη βασική εκπαίδευση
• στη δημιουργία δικτύων συνεργασίας ανάμεσα στο σχολείο , την τοπική κοινωνία, τον επιχειρηματικό κόσμο και την εκπαίδευση

Κέντρων Εκπαίδευσης Ενηλίκων που απευθύνονται σε όλους τους ενήλικες της χώρας με πρωταρχικό στόχο την απόκτηση νέων βασικών δεξιοτήτων και την αναβάθμιση των ήδη υπαρχουσών

Ανοιχτών Πανεπιστημίων που στηρίζονται στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση και διέπονται από την αντίληψη ότι η μόρφωση είναι δικαίωμα όλων, σε όλη την διάρκεια της ζωής τους ,παρέχοντας πτυχίο ισότιμο με το πτυχίο των παραδοσιακών πανεπιστημίων

Βιβλιοθηκών (δημοσίων και ιδιωτικών)

Διαδικτύου που δίνει τη δυνατότητα πρόσβασης σε ποσότητα και ποικιλία γνώσεων

Τα παραπάνω μπορούν να πραγματωθούν με :

• Εκπόνηση ολοκληρωμένων και αποτελεσματικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων από αρμόδιους επιστημονικούς φορείς
• Ευαισθησία της πολιτείας απέναντι στην ανάγκη για απόκτηση γνώσεων και ευρύτερη μόρφωση, με ανάπτυξη ανάλογης κοινωνικής πολιτικής που δημιουργεί ισότιμες μορφωτικές ευκαιρίες
• Χρηματοδότηση των προγραμμάτων επιμόρφωσης και κατάρτισης από την πολιτεία
• Εποπτεία της υλοποίησης των προγραμμάτων από αρμόδιους κρατικούς φορείς
• Αξιοποίηση ανάλογων διαφημίσεων με σκοπό την ευαισθητοποίηση των πολιτών για συμμετοχή στα προγράμματα
• Αξιοποίηση του εκπαιδευτικού ρόλου του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και του διαδικτύου με παροχή ανάλογων κινήτρων από την πολιτεία
• αξιοποίηση των δυνατοτήτων που παρέχει ο ίδιος ο εργασιακός χώρος μέσα από επιμορφωτικά σεμινάρια.
• μέσω των επαγγελματικών και επιστημονικών ενώσεων και συνδικάτων δίνεται η δυνατότητα ανανέωσης και εμπλουτισμού των γνώσεων αναφορικά με τις νέες εξελίξεις, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
• η πολιτεία μέσα από τα όργανά της (π.χ Ο.Α.Ε.Δ, Λαϊκή Επιμόρφωση, Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας), παρέχει τη δυνατότητα της δια βιου επαγγελματικής κατάρτισης.
• η φοίτηση στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο αποτελεί σημαντική ευκαιρία εξ αποστάσεως σπουδών και απόκτησης ειδικότητας ή ειδίκευσης μέσω των μεταπτυχιακών τμημάτων.
• η αδιάλειπτη ενημέρωση του πολίτη από τα Μ.Μ.Ε (τύπος, ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο) που προσφέρει τη δυνατότητα να παρακολουθεί τις εξελίξεις, να ανανεώνει και να εμπλουτίζει τις γνώσεις του, να συμμετέχει ενεργά στα τεκταινόμενα.
• το ίδιο το άτομο μέσα από την ενεργή πολιτική και κοινωνική δράση έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να καθορίζει τις εξελίξεις αλλά και να προσεγγίζει νέες ιδέες και προτάσεις για την επίλυση σημαντικών κοινωνικοπολιτικών προβλημάτων.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η αυτομόρφωση ως φιλοσοφία ζωής που συμπληρώνει την προσπάθεια του ανθρώπου για ευρύτερη μόρφωση προκύπτει πλέον ως αίτημα των καιρών τόσο  στο πλαίσιο της ανάγκης για προσωπική εξέλιξη όσο και στο πλαίσιο των απαιτήσεων που προβάλλει η κοινωνία μας.

(Υπογραφή αρθρογράφου)

Πλάτων-Πρωταγόρας Μεταφράσεις

Ενότητα 2,3, 4,5 , 6

Ενότητα 2

Υπήρξε κάποτε μια εποχή κατά την οποία υπήρχαν θεοί, όμως δεν υπήρχαν θνητά πλάσματα. Και όταν ήρθε και γι' αυτά ο καθορισμένος απ’ τη μοίρα χρόνος για τη γέννησή τους, τα πλάθουν οι θεοί στο εσωτερικό της γης, α­φού έκαναν μείγμα από χώμα και φωτιά και απ’ όσα στοιχεία αναμειγνύονται με φωτιά και με χώμα. Και όταν επρόκειτο να τα οδηγήσουν στο φως, έδω­σαν εντολή στον Προμηθέα και στον Επιμηθέα να τους δώσουν εφόδια και να μοιράσουν στο καθένα τις ικανότητες που του ταιριάζουν. Τότε ο Επιμη­θέας ζητάει για χάρη από τον Προμηθέα να κάνει μόνος του τη μοιρασιά, «Και όταν εγώ κάνω τη μοιρασιά», είπε, «κάνε εσύ τον έλεγχο»·και αφού τον έπεισε μ’ αυτό τον τρόπο, κάνει τη μοιρασιά.

       Καθώς λοιπόν έκανε τη μοιρασιά, σ’ άλλα πλάσματα έδινε δύναμη χωρίς ταχύτητα, ενώ τα πιο αδύναμα τα εφοδίαζε με ταχύτητα· και άλλα τα εφοδίαζε με όπλα, ενώ για άλλα, επειδή τους έδινε οργανισμό χωρίς όπλα, επινοούσε γι' αυτά κάποια άλλη ικανότητα για τη σωτηρία τους. Όσα δηλαδή από αυτά τα έκανε μικρόσωμα, έδινε σ' αυτά φυγή με πέταγμα ή υπόγεια κατοικία· όσα, πάλι, τα έκανε μεγαλόσωμα, με το ίδιο τους το μέγεθος εξασφάλιζε τη σωτηρία τους και τις άλλες ικανότητες τις μοίραζε μ’ αυτό τον τρόπο κρατώντας αυτό το δίκαιο μέτρο.

        Και αυτά τα επινοούσε προσέχοντας μήπως κανένα γένος αφανιστεί· και αφού τα εφοδίασε σε ικανοποιητικό βαθμό για την αποφυγή της αλληλοε­ξόντωσης, επινοούσε προστατευτικά μέσα για τις καιρικές μεταβολές που προξενεί ο Δίας, περιβάλλοντάς τα με πυκνά τριχώματα και με γερά δέρμα­τα, ικανά να αντιμετωπίσουν την κακοκαιρία, κατάλληλα όμως και για τις ζέ­στες· και ακόμα, για να είναι αυτά τα ίδια (τα τριχώματα και τα δέρματα) στρωσίδια δικά τους και δοσμένα από τη φύση στο καθένα, όταν πηγαίνουν στις φωλιές τους’ και βάζοντας για υποδήματα σε άλλα οπλές και σε άλλα [τριχώματα και] δέρματα σκληρά και χωρίς αίμα. Από κει και πέρα εξασφάλιζε τροφές διαφορετικές στο κάθε γένος, δηλαδή σε άλλα χορτάρι από τη γη, σε άλλα καρπούς δέντρων και σε άλλα ρίζες· σε ο­ρισμένα μάλιστα από αυτά επέτρεψε να είναι τροφή τους η σάρκα άλλων ζώων· και σε ορισμένα από αυτά έδωσε μικρή γονιμότητα, ενώ σ' εκείνα που τρώγονταν από αυτά έ­δωσε μεγάλη γονιμότητα, εξασφαλίζοντας τη διαιώνιση στο γένος τους.

Ενότητα 3

Επειδή λοιπόν πραγματικά ο Επιμηθέας ήταν όχι και πολύ σοφός, ξόδεψε χωρίς να το καταλάβει τις δυνάμεις στα ζώα. Του έμενε λοιπόν ακόμη ατακτοποίητο το γένος των ανθρώπων και βρισκόταν σε αμηχανία τί να κάνει. Και ενώ αυτός βρισκόταν σε αμηχανία, έρχεται ο Προμηθέας για να επιθεωρήσει τη διανομή και βλέπει βέβαια τα άλλα ζώα να είναι εφοδιασμένα με όλα τα κατάλληλα μέσα, ενώ τον άνθρωπο γυμνό και ξυπόλυτο και χωρίς σκεπάσματα και χωρίς όπλα. Όμως έφτανε πια και η καθορισμένη από τη μοίρα ημέρα, κατά την οποία έπρεπε να βγει και ο άνθρωπος από τη γη στο φως. Επειδή λοιπόν βρισκόταν σε δύσκολη θέση ο Προμηθέας, ποια τέλος πάντων μέσα σωτηρίας να βρει για τον άνθρωπο, αποφασίζει να κλέψει τις τεχνικές γνώσεις του Ήφαιστου και της Αθηνάς μαζί με τη φωτιά – γιατί ήταν αδύνατο να αποκτηθούν αυτές από κάποιον ή να χρησιμοποιηθούν χωρίς φωτιά- κι έτσι λοιπόν τα δωρίζει στον άνθρωπο. Τις τεχνικές λοιπόν γνώσεις του για τη ζωή, ο άνθρωπος τις απέκτησε με αυτόν τον τρόπο. Την πολιτική όμως τέχνη δεν την είχε. Γιατί αυτή βρισκόταν κοντά στον Δία. Και για τον Προμηθέα, στην Ακρόπολη βέβαια, την κατοικία του Δία, δεν ήταν δυνατόν να μπει – εκτός από αυτό, και οι φρουροί του Δία ήταν φοβεροί. Μπαίνει λοιπόν κρυφά στο κοινό οίκημα της Αθηνάς και του Ηφαίστου, μέσα στο οποίο και οι δύο ασκούσαν με αγάπη τις τέχνες, και , αφού έκλεψε την τέχνη με φωτιά του Ηφαίστου και την άλλη (τέχνη) της Αθηνάς, τις δίνει στον άνθρωπο. Και από αυτό εξασφαλίζονται βέβαια για τον άνθρωπο πλούσια εφόδια για τη ζωή, ύστερα όμως δικάστηκε εξαιτίας του Επιμηθέα, όπως λέγεται, για κλοπή ο Προμηθέας

Ενότητα 4

Επειδή λοιπόν ο άνθρωπος έγινε μέτοχος στη θεϊκή φύση, πρώτα βέβαια μόνος από τα ζώα, εξαιτίας της συγγένειας με το θεό, πίστεψε σε θεούς κι επιχειρούσε να ιδρύσει και βωμούς και αγάλματα θεών. κατόπιν γρήγορα συνδύασε φθόγγους και λέξεις και σχημάτισε τη γλώσσα με την τέχνη και επινόησε κατοικίες και ρούχα και παπούτσια και σκεπάσματα και τις τροφές από τη γη. έτσι λοιπόν εφοδιασμένοι οι άνθρωποι στην αρχή κατοικούσαν σκορπισμένοι, πόλεις όμως δεν υπήρχαν. Κατασπαράσσονταν λοιπόν από τα θηρία γιατί ήταν πιο αδύναμοι απ' αυτά σε κάθε περίσταση και οι τεχνικές γνώσεις όσον αφορά τη διατροφή πρόσφεραν σ' αυτούς σημαντική βοήθεια, αλλά στον πόλεμο με τα θηρία ήταν ανεπαρκείς. γιατί δεν είχαν ακόμη την τέχνη για την οργάνωση της πολιτείας, μέρος της οποίας είναι πολεμική. ένιωθαν λοιπόν την ανάγκη να συγκεντρώνονται και να σώζονται χτίζοντας πόλεις. όποτε λοιπόν συγκεντρώνονταν αδικούσε ο ένας τον άλλο επειδή δεν είχαν την τέχνη για την οργάνωση μιας πολιτείας, ώστε πάλι διασκορπιζόμενοι καταστρέφονταν. Ο Δίας λοιπόν επειδή φοβήθηκε για το γένος μας μήπως χαθεί εντελώς, στέλνει τον Ερμή για να φέρει στους ανθρώπους το σεβασμό και τη δικαιοσύνη, για να υπάρχει ευταξία στις πόλεις και σχέσεις που να τις συνδέουν μια φιλία. Ρωτά λοιπόν ο Ερμής το Δία, με ποιο τέλος πάντων τρόπο να δώσει τη δικαιοσύνη και το σεβασμό στους ανθρώπους. "ποιο από τα δύο, όπως έχουν μοιραστεί οι τέχνες, έτσι να μοιράσω και αυτές;" Και έχουν μοιραστεί με τον εξής τρόπο. ένας που γνωρίζει την ιατρική είναι αρκετός για πολλούς απλούς πολίτες και οι άλλοι τεχνίτες. και με τον ίδιο τρόπο λοιπόν να εγκαταστήσω στους ανθρώπους τη δικαιοσύνη και το σεβασμό ή να τις μοιράσω σ' όλους; Σε όλους, είπε ο Δίας, και να μετέχουν όλοι. γιατί δε θα ήταν δυνατόν να υπάρχουν πόλεις, αν λίγοι μετέχουν σ' αυτές, όπως ακριβώς σε άλλες τέχνες. και μάλιστα θέσπισε ένα νόμο εκ μέρους μου, δηλαδή να θανατώνουν αυτόν που δεν μπορεί να μετέχει στο σεβασμό και τη δικαιοσύνη σαν αρρώστια της πόλης. Έτσι λοιπόν, Σωκράτη, και γι' αυτούς τους λόγους και οι άλλοι και οι Αθηναίοι όταν βέβαια γίνεται συζήτηση για ζήτημα σχετικό με την ικανότητα του αρχιτέκτονα ή για ζήτημα σχετικό με κάποια άλλη τεχνική ειδικότητα, νομίζουν ότι λίγοι έχουν το δικαίωμα συμβουλής και αν κάποιος που είναι έξω από τους λίγους προσπαθεί να συμβουλεύει, δεν τον ανέχονται, όπως εσύ λες, εύλογα, όπως εγώ ισχυρίζομαι. όταν όμως πηγαίνουν σε σύσκεψη για την πολιτική αρετή, που πρέπει να διέπεται ολόκληρη από δικαιοσύνη και σωφροσύνη, σωστά δέχονται κάθε άνδρα, με τη σκέψη ότι αρμόζει στον καθένα να μετέχει σ' αυτή βέβαια την αρετή, αλλιώς δεν είναι δυνατό να υπάρχουν πολιτείες. Σωκράτη, αυτή είναι η αιτία αυτού.

Ενότητα 5

Και για να μη νομίζεις ότι εξαπατάσαι, πάρε πάλι ως απόδειξη ότι πραγματικά όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν πως κάθε άντρας μετέχει και στη δικαιοσύνη και στην άλλη πολιτική αρετή, το εξής˙ στις άλλες δηλαδή ικανότητες, όπως ακριβώς εσύ λες, εάν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι ικανός αυλητής, ή (ικανός) σε οποιαδήποτε άλλη τέχνη, στην οποία δεν είναι, τον περιγελούν ή αγανακτούν, και οι συγγενείς του τον πλησιάζουν και τον συμβουλεύουν με τη σκέψη ότι είναι τρελός˙ στη δικαιοσύνη όμως και στην άλλη πολιτική αρετή, και αν ακόμα γνωρίζουν για κάποιον ότι είναι άδικος, αν αυτός ο ίδιος λέει την αλήθεια εναντίον του εαυτού του μπροστά σε πολλούς, πράγμα το οποίο στην πρώτη περίπτωση θεωρούσαν ότι είναι σωφροσύνη, το να λέει δηλαδή κανείς την αλήθεια, σ’ αυτή την περίπτωση (το θεωρούν) τρέλα, και ισχυρίζονται ότι όλοι πρέπει να λένε ότι είναι δίκαιοι, είτε είναι είτε όχι, διαφορετικά (ισχυρίζονται) ότι είναι τρελός αυτός που δεν προσποιείται ότι κατέχει τη δικαιοσύνη˙ γιατί, κατά τη γνώμη τους, είναι αναγκαίο ο καθένας να μετέχει με οποιονδήποτε τρόπο σ’ αυτή, διαφορετικά (είναι αναγκαίο) να μη συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ανθρώπους.
Ότι λοιπόν εύλογα δέχονται κάθε άνθρωπο ως σύμβουλο γι’ αυτή την αρετή, επειδή πιστεύουν ότι όλοι μετέχουν σ’ αυτή, αυτά φέρνω ως επιχειρήματα˙ ότι όμως νομίζουν ότι αυτή δεν είναι έμφυτη, ούτε εμφανίζεται τυχαία, αλλά ότι μπορεί να διδαχθεί και ότι ύστερα από φροντίδα γίνεται κτήμα, σε όποιον γίνεται κτήμα, αυτό θα προσπαθήσω στη συνέχεια να σου αποδείξω. Γιατί για όσα κακά νομίζουν οι άνθρωποι, ο ένας για τον άλλο, ότι έχουν από τη φύση τους ή από τύχη, κανείς δεν οργίζεται ούτε συμβουλεύει ούτε διδάσκει ούτε τιμωρεί όσους τα έχουν, για να μην είναι τέτοιοι, αλλά τους λυπούνται˙ για παράδειγμα, στους άσχημους ή μικρόσωμους ή ασθενικούς ποιος είναι τόσο ανόητος, ώστε να προσπαθεί να (τους) κάνει κάτι από αυτά; Γιατί γνωρίζουν, νομίζω, ότι αυτά υπάρχουν στους ανθρώπους από τη φύση και από την τύχη, δηλαδή οι καλές ιδιότητες και οι αντίθετές τους˙ όσες όμως καλές ιδιότητες νομίζουν ότι τις αποκτούν οι άνθρωποι με φροντίδα και άσκηση και διδασκαλία, εάν κάποιος δεν έχει αυτές, αλλά τις αντίθετές τους κακές, σ’αυτές τις περιπτώσεις, υποθέτω, προκαλούνται και οι θυμοί και οι τιμωρίες και οι συμβουλές˙ μία από αυτές (τις κακές ιδιότητες) είναι και η αδικία και η ασέβεια και με έναν λόγο καθετί το αντίθετο στην πολιτική αρετή.

Ενότητα 6

Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν, ο καθένας θυμώνει με τον καθένα και τον συμβουλεύει, ολοφάνερα επειδή κατά τη γνώμη του (η αρετή) μπορεί να αποκτηθεί με επιμέλεια και μάθηση˙ αν πράγματι θέλεις, Σωκράτη, να καταλάβεις τι τέλος πάντων σημαίνει το να τιμωρεί κανείς αυτούς που αδικούν, αυτό το ίδιο θα σου αποδείξει ότι οι άνθρωποι πράγματι πιστεύουν πως η αρετή είναι κάτι που μπορεί να αποκτηθεί. Γιατί κανένας δεν τιμωρεί αυτούς που αδικούν έχοντας αυτό στο νου του και εξαιτίας αυτού, επειδή δηλαδή διέπραξε ένα αδίκημα, εκτός αν κάποιος εκδικείται ασυλλόγιστα, όπως ακριβώς ένα θηρίο˙ όποιος όμως επιχειρεί να τιμωρεί με σύνεση δεν παίρνει εκδίκηση για το αδίκημα που έχει ήδη διαπραχθεί –γιατί δεν μπορεί βέβαια να κάνει αυτό που έγινε να μην έχει γίνει– αλλά για χάρη του μέλλοντος, δηλαδή για να μην αδικήσει πάλι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος που είδε ότι αυτός τιμωρήθηκε. Και εφόσον σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο θεωρεί ότι είναι δυνατό να διδαχτεί η αρετή˙ επομένως τιμωρεί για να αποτραπεί στο μέλλον επανάληψη της αδικίας. Αυτή λοιπόν τη γνώμη έχουν όλοι, όσοι ακριβώς επιβάλλουν τιμωρίες και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή. Και τιμωρούν για εκδίκηση και για σωφρονισμό όποιους τυχόν νομίζουν ότι αδικούν και οι άλλοι άνθρωποι και προπαντός οι Αθηναίοι, οι συμπολίτες σου˙ συνεπώς, σύμφωνα μ’ αυτό τον συλλογισμό και οι Αθηναίοι είναι από αυτούς που πιστεύουν ότι η αρετή μπορεί να αποκτηθεί και να διδαχτεί. Ότι δικαιολογημένα, λοιπόν, δέχονται οι συμπολίτες σου και τον χαλκιά και τον τσαγκάρη να δίνει συμβουλές για τα πολιτικά πράγματα (ή ζητήματα), και ότι νομίζουν πως η αρετή μπορεί να διδαχτεί και να αποκτηθεί, σου το έχω αποδείξει, Σωκράτη, επαρκώς, όπως τουλάχιστον μου φαίνεται.