Πλάτων-Πρωταγόρας Μεταφράσεις

Ενότητα 2,3, 4,5 , 6

Ενότητα 2

Υπήρξε κάποτε μια εποχή κατά την οποία υπήρχαν θεοί, όμως δεν υπήρχαν θνητά πλάσματα. Και όταν ήρθε και γι' αυτά ο καθορισμένος απ’ τη μοίρα χρόνος για τη γέννησή τους, τα πλάθουν οι θεοί στο εσωτερικό της γης, α­φού έκαναν μείγμα από χώμα και φωτιά και απ’ όσα στοιχεία αναμειγνύονται με φωτιά και με χώμα. Και όταν επρόκειτο να τα οδηγήσουν στο φως, έδω­σαν εντολή στον Προμηθέα και στον Επιμηθέα να τους δώσουν εφόδια και να μοιράσουν στο καθένα τις ικανότητες που του ταιριάζουν. Τότε ο Επιμη­θέας ζητάει για χάρη από τον Προμηθέα να κάνει μόνος του τη μοιρασιά, «Και όταν εγώ κάνω τη μοιρασιά», είπε, «κάνε εσύ τον έλεγχο»·και αφού τον έπεισε μ’ αυτό τον τρόπο, κάνει τη μοιρασιά.

       Καθώς λοιπόν έκανε τη μοιρασιά, σ’ άλλα πλάσματα έδινε δύναμη χωρίς ταχύτητα, ενώ τα πιο αδύναμα τα εφοδίαζε με ταχύτητα· και άλλα τα εφοδίαζε με όπλα, ενώ για άλλα, επειδή τους έδινε οργανισμό χωρίς όπλα, επινοούσε γι' αυτά κάποια άλλη ικανότητα για τη σωτηρία τους. Όσα δηλαδή από αυτά τα έκανε μικρόσωμα, έδινε σ' αυτά φυγή με πέταγμα ή υπόγεια κατοικία· όσα, πάλι, τα έκανε μεγαλόσωμα, με το ίδιο τους το μέγεθος εξασφάλιζε τη σωτηρία τους και τις άλλες ικανότητες τις μοίραζε μ’ αυτό τον τρόπο κρατώντας αυτό το δίκαιο μέτρο.

        Και αυτά τα επινοούσε προσέχοντας μήπως κανένα γένος αφανιστεί· και αφού τα εφοδίασε σε ικανοποιητικό βαθμό για την αποφυγή της αλληλοε­ξόντωσης, επινοούσε προστατευτικά μέσα για τις καιρικές μεταβολές που προξενεί ο Δίας, περιβάλλοντάς τα με πυκνά τριχώματα και με γερά δέρμα­τα, ικανά να αντιμετωπίσουν την κακοκαιρία, κατάλληλα όμως και για τις ζέ­στες· και ακόμα, για να είναι αυτά τα ίδια (τα τριχώματα και τα δέρματα) στρωσίδια δικά τους και δοσμένα από τη φύση στο καθένα, όταν πηγαίνουν στις φωλιές τους’ και βάζοντας για υποδήματα σε άλλα οπλές και σε άλλα [τριχώματα και] δέρματα σκληρά και χωρίς αίμα. Από κει και πέρα εξασφάλιζε τροφές διαφορετικές στο κάθε γένος, δηλαδή σε άλλα χορτάρι από τη γη, σε άλλα καρπούς δέντρων και σε άλλα ρίζες· σε ο­ρισμένα μάλιστα από αυτά επέτρεψε να είναι τροφή τους η σάρκα άλλων ζώων· και σε ορισμένα από αυτά έδωσε μικρή γονιμότητα, ενώ σ' εκείνα που τρώγονταν από αυτά έ­δωσε μεγάλη γονιμότητα, εξασφαλίζοντας τη διαιώνιση στο γένος τους.

Ενότητα 3

Επειδή λοιπόν πραγματικά ο Επιμηθέας ήταν όχι και πολύ σοφός, ξόδεψε χωρίς να το καταλάβει τις δυνάμεις στα ζώα. Του έμενε λοιπόν ακόμη ατακτοποίητο το γένος των ανθρώπων και βρισκόταν σε αμηχανία τί να κάνει. Και ενώ αυτός βρισκόταν σε αμηχανία, έρχεται ο Προμηθέας για να επιθεωρήσει τη διανομή και βλέπει βέβαια τα άλλα ζώα να είναι εφοδιασμένα με όλα τα κατάλληλα μέσα, ενώ τον άνθρωπο γυμνό και ξυπόλυτο και χωρίς σκεπάσματα και χωρίς όπλα. Όμως έφτανε πια και η καθορισμένη από τη μοίρα ημέρα, κατά την οποία έπρεπε να βγει και ο άνθρωπος από τη γη στο φως. Επειδή λοιπόν βρισκόταν σε δύσκολη θέση ο Προμηθέας, ποια τέλος πάντων μέσα σωτηρίας να βρει για τον άνθρωπο, αποφασίζει να κλέψει τις τεχνικές γνώσεις του Ήφαιστου και της Αθηνάς μαζί με τη φωτιά – γιατί ήταν αδύνατο να αποκτηθούν αυτές από κάποιον ή να χρησιμοποιηθούν χωρίς φωτιά- κι έτσι λοιπόν τα δωρίζει στον άνθρωπο. Τις τεχνικές λοιπόν γνώσεις του για τη ζωή, ο άνθρωπος τις απέκτησε με αυτόν τον τρόπο. Την πολιτική όμως τέχνη δεν την είχε. Γιατί αυτή βρισκόταν κοντά στον Δία. Και για τον Προμηθέα, στην Ακρόπολη βέβαια, την κατοικία του Δία, δεν ήταν δυνατόν να μπει – εκτός από αυτό, και οι φρουροί του Δία ήταν φοβεροί. Μπαίνει λοιπόν κρυφά στο κοινό οίκημα της Αθηνάς και του Ηφαίστου, μέσα στο οποίο και οι δύο ασκούσαν με αγάπη τις τέχνες, και , αφού έκλεψε την τέχνη με φωτιά του Ηφαίστου και την άλλη (τέχνη) της Αθηνάς, τις δίνει στον άνθρωπο. Και από αυτό εξασφαλίζονται βέβαια για τον άνθρωπο πλούσια εφόδια για τη ζωή, ύστερα όμως δικάστηκε εξαιτίας του Επιμηθέα, όπως λέγεται, για κλοπή ο Προμηθέας

Ενότητα 4

Επειδή λοιπόν ο άνθρωπος έγινε μέτοχος στη θεϊκή φύση, πρώτα βέβαια μόνος από τα ζώα, εξαιτίας της συγγένειας με το θεό, πίστεψε σε θεούς κι επιχειρούσε να ιδρύσει και βωμούς και αγάλματα θεών. κατόπιν γρήγορα συνδύασε φθόγγους και λέξεις και σχημάτισε τη γλώσσα με την τέχνη και επινόησε κατοικίες και ρούχα και παπούτσια και σκεπάσματα και τις τροφές από τη γη. έτσι λοιπόν εφοδιασμένοι οι άνθρωποι στην αρχή κατοικούσαν σκορπισμένοι, πόλεις όμως δεν υπήρχαν. Κατασπαράσσονταν λοιπόν από τα θηρία γιατί ήταν πιο αδύναμοι απ' αυτά σε κάθε περίσταση και οι τεχνικές γνώσεις όσον αφορά τη διατροφή πρόσφεραν σ' αυτούς σημαντική βοήθεια, αλλά στον πόλεμο με τα θηρία ήταν ανεπαρκείς. γιατί δεν είχαν ακόμη την τέχνη για την οργάνωση της πολιτείας, μέρος της οποίας είναι πολεμική. ένιωθαν λοιπόν την ανάγκη να συγκεντρώνονται και να σώζονται χτίζοντας πόλεις. όποτε λοιπόν συγκεντρώνονταν αδικούσε ο ένας τον άλλο επειδή δεν είχαν την τέχνη για την οργάνωση μιας πολιτείας, ώστε πάλι διασκορπιζόμενοι καταστρέφονταν. Ο Δίας λοιπόν επειδή φοβήθηκε για το γένος μας μήπως χαθεί εντελώς, στέλνει τον Ερμή για να φέρει στους ανθρώπους το σεβασμό και τη δικαιοσύνη, για να υπάρχει ευταξία στις πόλεις και σχέσεις που να τις συνδέουν μια φιλία. Ρωτά λοιπόν ο Ερμής το Δία, με ποιο τέλος πάντων τρόπο να δώσει τη δικαιοσύνη και το σεβασμό στους ανθρώπους. "ποιο από τα δύο, όπως έχουν μοιραστεί οι τέχνες, έτσι να μοιράσω και αυτές;" Και έχουν μοιραστεί με τον εξής τρόπο. ένας που γνωρίζει την ιατρική είναι αρκετός για πολλούς απλούς πολίτες και οι άλλοι τεχνίτες. και με τον ίδιο τρόπο λοιπόν να εγκαταστήσω στους ανθρώπους τη δικαιοσύνη και το σεβασμό ή να τις μοιράσω σ' όλους; Σε όλους, είπε ο Δίας, και να μετέχουν όλοι. γιατί δε θα ήταν δυνατόν να υπάρχουν πόλεις, αν λίγοι μετέχουν σ' αυτές, όπως ακριβώς σε άλλες τέχνες. και μάλιστα θέσπισε ένα νόμο εκ μέρους μου, δηλαδή να θανατώνουν αυτόν που δεν μπορεί να μετέχει στο σεβασμό και τη δικαιοσύνη σαν αρρώστια της πόλης. Έτσι λοιπόν, Σωκράτη, και γι' αυτούς τους λόγους και οι άλλοι και οι Αθηναίοι όταν βέβαια γίνεται συζήτηση για ζήτημα σχετικό με την ικανότητα του αρχιτέκτονα ή για ζήτημα σχετικό με κάποια άλλη τεχνική ειδικότητα, νομίζουν ότι λίγοι έχουν το δικαίωμα συμβουλής και αν κάποιος που είναι έξω από τους λίγους προσπαθεί να συμβουλεύει, δεν τον ανέχονται, όπως εσύ λες, εύλογα, όπως εγώ ισχυρίζομαι. όταν όμως πηγαίνουν σε σύσκεψη για την πολιτική αρετή, που πρέπει να διέπεται ολόκληρη από δικαιοσύνη και σωφροσύνη, σωστά δέχονται κάθε άνδρα, με τη σκέψη ότι αρμόζει στον καθένα να μετέχει σ' αυτή βέβαια την αρετή, αλλιώς δεν είναι δυνατό να υπάρχουν πολιτείες. Σωκράτη, αυτή είναι η αιτία αυτού.

Ενότητα 5

Και για να μη νομίζεις ότι εξαπατάσαι, πάρε πάλι ως απόδειξη ότι πραγματικά όλοι οι άνθρωποι πιστεύουν πως κάθε άντρας μετέχει και στη δικαιοσύνη και στην άλλη πολιτική αρετή, το εξής˙ στις άλλες δηλαδή ικανότητες, όπως ακριβώς εσύ λες, εάν κάποιος ισχυρίζεται ότι είναι ικανός αυλητής, ή (ικανός) σε οποιαδήποτε άλλη τέχνη, στην οποία δεν είναι, τον περιγελούν ή αγανακτούν, και οι συγγενείς του τον πλησιάζουν και τον συμβουλεύουν με τη σκέψη ότι είναι τρελός˙ στη δικαιοσύνη όμως και στην άλλη πολιτική αρετή, και αν ακόμα γνωρίζουν για κάποιον ότι είναι άδικος, αν αυτός ο ίδιος λέει την αλήθεια εναντίον του εαυτού του μπροστά σε πολλούς, πράγμα το οποίο στην πρώτη περίπτωση θεωρούσαν ότι είναι σωφροσύνη, το να λέει δηλαδή κανείς την αλήθεια, σ’ αυτή την περίπτωση (το θεωρούν) τρέλα, και ισχυρίζονται ότι όλοι πρέπει να λένε ότι είναι δίκαιοι, είτε είναι είτε όχι, διαφορετικά (ισχυρίζονται) ότι είναι τρελός αυτός που δεν προσποιείται ότι κατέχει τη δικαιοσύνη˙ γιατί, κατά τη γνώμη τους, είναι αναγκαίο ο καθένας να μετέχει με οποιονδήποτε τρόπο σ’ αυτή, διαφορετικά (είναι αναγκαίο) να μη συγκαταλέγεται ανάμεσα στους ανθρώπους.
Ότι λοιπόν εύλογα δέχονται κάθε άνθρωπο ως σύμβουλο γι’ αυτή την αρετή, επειδή πιστεύουν ότι όλοι μετέχουν σ’ αυτή, αυτά φέρνω ως επιχειρήματα˙ ότι όμως νομίζουν ότι αυτή δεν είναι έμφυτη, ούτε εμφανίζεται τυχαία, αλλά ότι μπορεί να διδαχθεί και ότι ύστερα από φροντίδα γίνεται κτήμα, σε όποιον γίνεται κτήμα, αυτό θα προσπαθήσω στη συνέχεια να σου αποδείξω. Γιατί για όσα κακά νομίζουν οι άνθρωποι, ο ένας για τον άλλο, ότι έχουν από τη φύση τους ή από τύχη, κανείς δεν οργίζεται ούτε συμβουλεύει ούτε διδάσκει ούτε τιμωρεί όσους τα έχουν, για να μην είναι τέτοιοι, αλλά τους λυπούνται˙ για παράδειγμα, στους άσχημους ή μικρόσωμους ή ασθενικούς ποιος είναι τόσο ανόητος, ώστε να προσπαθεί να (τους) κάνει κάτι από αυτά; Γιατί γνωρίζουν, νομίζω, ότι αυτά υπάρχουν στους ανθρώπους από τη φύση και από την τύχη, δηλαδή οι καλές ιδιότητες και οι αντίθετές τους˙ όσες όμως καλές ιδιότητες νομίζουν ότι τις αποκτούν οι άνθρωποι με φροντίδα και άσκηση και διδασκαλία, εάν κάποιος δεν έχει αυτές, αλλά τις αντίθετές τους κακές, σ’αυτές τις περιπτώσεις, υποθέτω, προκαλούνται και οι θυμοί και οι τιμωρίες και οι συμβουλές˙ μία από αυτές (τις κακές ιδιότητες) είναι και η αδικία και η ασέβεια και με έναν λόγο καθετί το αντίθετο στην πολιτική αρετή.

Ενότητα 6

Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν, ο καθένας θυμώνει με τον καθένα και τον συμβουλεύει, ολοφάνερα επειδή κατά τη γνώμη του (η αρετή) μπορεί να αποκτηθεί με επιμέλεια και μάθηση˙ αν πράγματι θέλεις, Σωκράτη, να καταλάβεις τι τέλος πάντων σημαίνει το να τιμωρεί κανείς αυτούς που αδικούν, αυτό το ίδιο θα σου αποδείξει ότι οι άνθρωποι πράγματι πιστεύουν πως η αρετή είναι κάτι που μπορεί να αποκτηθεί. Γιατί κανένας δεν τιμωρεί αυτούς που αδικούν έχοντας αυτό στο νου του και εξαιτίας αυτού, επειδή δηλαδή διέπραξε ένα αδίκημα, εκτός αν κάποιος εκδικείται ασυλλόγιστα, όπως ακριβώς ένα θηρίο˙ όποιος όμως επιχειρεί να τιμωρεί με σύνεση δεν παίρνει εκδίκηση για το αδίκημα που έχει ήδη διαπραχθεί –γιατί δεν μπορεί βέβαια να κάνει αυτό που έγινε να μην έχει γίνει– αλλά για χάρη του μέλλοντος, δηλαδή για να μην αδικήσει πάλι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος που είδε ότι αυτός τιμωρήθηκε. Και εφόσον σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο θεωρεί ότι είναι δυνατό να διδαχτεί η αρετή˙ επομένως τιμωρεί για να αποτραπεί στο μέλλον επανάληψη της αδικίας. Αυτή λοιπόν τη γνώμη έχουν όλοι, όσοι ακριβώς επιβάλλουν τιμωρίες και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή. Και τιμωρούν για εκδίκηση και για σωφρονισμό όποιους τυχόν νομίζουν ότι αδικούν και οι άλλοι άνθρωποι και προπαντός οι Αθηναίοι, οι συμπολίτες σου˙ συνεπώς, σύμφωνα μ’ αυτό τον συλλογισμό και οι Αθηναίοι είναι από αυτούς που πιστεύουν ότι η αρετή μπορεί να αποκτηθεί και να διδαχτεί. Ότι δικαιολογημένα, λοιπόν, δέχονται οι συμπολίτες σου και τον χαλκιά και τον τσαγκάρη να δίνει συμβουλές για τα πολιτικά πράγματα (ή ζητήματα), και ότι νομίζουν πως η αρετή μπορεί να διδαχτεί και να αποκτηθεί, σου το έχω αποδείξει, Σωκράτη, επαρκώς, όπως τουλάχιστον μου φαίνεται.